حکایتی‌ست که من باشم و غم و تو نباشی
من و خیال تو باشیم باهم و تو نباشی

دلم گرفت که دور از تو در تداوم غربت
نوازشم کند از هر طرف غم و تو نباشی

قسم به رنج غریبی، گلایه از تو ندارم
که قامتم شود از غصه‌ها خم و تو نباشی

ولی نمی‌شود اینجا به زیر زخم زبان‌ها
نیاز داشته باشم به مرهم و تو نباشی

روا مدار که با من درین غروب نفس‌گیر
غریبه‌ها همه باشند محرم و تو نباشی

درین نداری و دوری ، همیشه دلهره دارم
که دست پر به سراغت بیایم و تو نباشی