سلام!
شايد نظر من درست نباشد، ولي به نظرم غزلي که خواندم، غزلي معاصر نبود. غزل هاي خيلي بهتري از مهدي شهابي انتظار دارم بشنوم و بخوانم. البته فضاي غزل و شايد تضمين هايي که تو غزل به کار بردين، باعث شده که زبان شعريتون معاصر نباشه و به قول حجت ناصر خسرويي باشه.
شايد بعضي جا ها هم بيت ها تناسبي باهم ندارند، و من وقتي خوندمشون فکر کردم يهو فضاي غزل رفته رو عاشقانه، مثلا بيت:
من و تو هيچ نداريم فصل مشترکي
تويي تمام‌بهار و منم تمام‌خزان

چه تناسبي با مثلا بيت :
به غير تهمت و غيبت در آستين تو چيست
لطيفه‌هات چه دارد به غير زخم زبان؟
و اصلا بقيه بيت ها دارد؟

قلمت نويسا