رد دست هايت از تار به تارموهايم بريده ام و در حوالي گور دختري که صورتش ماه بود

دفن کرده ام.اين روزها سرم گيج مي خورد.استکاني از پي استکاني ديگر بالا

مي آورم روي چشم هاي نمي دانم چه رنگي ات که چقدر برايت بد يمن بود.

از برادرم "با" مي ماند که با کمربند سگک برنجي اش تمام بدنم را بوسه باران کند.

تا سرخ نگه داشته شوم تا ديگر سرخاب سفيداب....

به روز شده ام با درد روزهاي دلتنگي.

هيزم بياوريد.

ايمان شاعرانه اي در آتشکده ي آذر ضعيف شده.