سلام مهدي جان

تقريبن هر موقع به نت بيام، اينجا جزو انگشت شمار جاهايي ست که "ناخودآگاه دوست م.." اِ نه! منظور ناخودآگاه سر ميزنم.

سه بيت اول + بيت آخر رو بيشتر دوست داشتم، بيت دوم بهترينش بود _در نظر حقير_

مصرع دوم ِ بيت اول درسته که "کوتاه" توضيح اضافي ست، ولي دوست داشتم "معدود" اولش نميومد، اينطوري از فضا بيشتر استفاده کرده بودي، مثلن ميتونستي توصيفي براي خنده هات بذاري يا..
بيت چهارم رو تا شرو کردم به خوندن، چشمم به قافيه_آه_ خورده بود و سه نقطه ي بعدش، منتظر ِ اتفاقي بودم که "آه" بدون خبر ِ شاعرش کشيده بشه! يعني خبري نباشه، و من وقتي به قافيه ميرسم.. آه.. بکشم!

مهدي؟ معلومه دارم چي ميگم؟! بگو "اوتان!"
بهرحال "بايد" بدوني که دوستت دارم..